- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آن‌ها نمیشود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب می‌شود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
پنجشنبه ؛ 01 آذر 1403 به بهانه حضور گروهی از بانوان در ورزشگاه آزادی
حالا وقت عبور از حاشیه‌هاست
چالش و دعوا بر سر رفتن زنان به ورزشگاه‌ها بالاخره تمام شد و گروهی از زنان تهرانی توانستند بازی ایران و کامبوج را از نزدیک ببینند، اما با پایان یافتن این مشکل، آیا حل سایر موضوعات مرتبط با زنان هم قرار است با همین همت و جدیت پیگیری شود یا همه بگوومگو‌ها بر سر چنین موضوع حاشیه‌ای بوده و سایر موضوعات اصلی به فراموشی سپرده می‌شوند؟
چالش و دعوا بر سر رفتن زنان به ورزشگاه‌ها بالاخره تمام شد و گروهی از زنان تهرانی توانستند بازی ایران و کامبوج را از نزدیک ببینند، اما با پایان یافتن این مشکل، آیا حل سایر موضوعات مرتبط با زنان هم قرار است با همین همت و جدیت پیگیری شود یا همه بگوومگو‌ها بر سر چنین موضوع حاشیه‌ای بوده و سایر موضوعات اصلی به فراموشی سپرده می‌شوند؟
بعد از موضوع فوت دختری که به‌واسطه مشکلات روحی و روانی اقدام به خودکشی کرده بود، به‌یک‌باره چنین جوی در رسانه‌های خارجی و شبکه‌های مجازی علیه کشورمان به راه افتاد که گویی موضوع رفتن زنان به ورزشگاه‌ها آخرین مسئله و مشکل باقی‌مانده برای زنان است و اگر این موضوع برطرف شود، دیگر هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت. این جوسازی‌ها و فضاسازی‌ها تا جایی پیش رفت که فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) با لحنی تهدیدآمیز به فدراسیون فوتبال ایران هشدار داد که زمینه را برای ورود زنان به ورزشگاه‌ها فراهم کنند و حتی دو ناظر هم برای نظارت بر این کار به ایران فرستادند که برخلاف همه این فضاسازی‌ها، سه هزار و ۵۰۰ نفر از زنان مشتاق فوتبال بدون هیچ مشکلی در ورزشگاه آزادی حضور پیدا کردند، بازی را دیدند و در امنیت به خانه‌هایشان بازگشتند؛ اما حالا همان زنانی که به ورزشگاه رفتند، هزاران مشکل‌دارند که بعید است اراده‌ای این‌چنین جدی برای حل آن وجود داشته باشد.
مسائل اصلی زنان و آنچه ادعا می‌کنند
فارغ از اینکه چه زنانی و از چه طبقه‌ای به ورزشگاه‌ها می‌روند، اما یکی از مشکلات جدی در کشور، موضوع حمایت اجتماعی از زنان به‌خصوص زنان سرپرست خانوار است. موقعیت‌های شغلی در کشور ما برای زنان کمتر از مردان است و نرخ بیکاری زنان هم بیشتر از مردان است؛ در چنین شرایطی، حمایت از زنان سرپرست خانوار باید یک اولویت اساسی برای دولت باشد تا از این قشر که بنا به هر علتی، سرپرست خانواده را ازدست‌داده و حالا مجبورند بار یک زندگی را به دوش بکشند، پشتیبانی لازم صورت گیرد، اما همین مسئله که هم اولویت دارد و هم ضرورت، سال‌هاست با مشکل کمبود بودجه و مسائل دیگر مواجه شده و هنوز هم به‌طور کامل دولت نتوانسته بیمه زنان سرپرست خانوار را اجرایی کند. شاید همین زنان سرپرست خانوار هم جزو افرادی باشند که مایل‌اند فوتبال را در ورزشگاه ببینند، اما آیا توانسته‌ایم مشکلات آن‌ها را حل کنیم تا آن‌ها هم بتوانند از کار و زندگی و دغدغه‌های خود بزنند و به ورزشگاه بروند؟ یکی دیگر از موضوعات و مشکلات که دامن‌گیر بسیاری از زنان و دختران محجوب ایرانی است، مشکل ساماندهی مد و لباس است که اگرچه سال‌هاست دبیرخانه‌ای دارد و هرسال جشنواره‌ای برای آن برگزار می‌شود، اما همچنان یکی از مشکلات جدی و پابرجا برای زنان و دختران و حتی مردانی محسوب می‌شود که دوست دارند، لباسی همگام باارزش‌های ایرانی و اسلامی به تن داشته باشند و این روز‌ها برای پیدا کردن لباس مناسبشان با دشواری‌هایی زیادی روبرو هستند. واقعیت این است که گذری کوتاه به مراکز عمده‌فروش مانتو در تهران و شهر‌های بزرگ که البته حالا به شهر‌های کوچک هم رسیده، نشان می‌دهد که عمده مانتو‌ها به صورت جلو باز، بدون دکمه و با آستین‌های کوتاه عرضه می‌شود و اگر کسی بخواهد مانتویی با معیار‌های اسلامی و ایرانی تهیه کند، دشوار که نه در مواردی شاید غیرممکن هم باشد. در چنین شرایطی آیا دست‌اندرکاران دولتی و اصناف بخش خصوصی هم همت دارند تا همانند ورود زنان به ورزشگاه‌ها مشکل را برطرف کنند؟
از آموزش تا ازدواج
بالارفتن سن ازدواج، عدم دسترسی به شغل‌های مناسب و متناسب شأن و جایگاه زنان ایرانی، عدم اجرای آمایش سرزمینی برای بهبود وضعیت آموزش زنان، کمبود امکانات آموزشی به‌خصوص در مناطق دورافتاده و کمتر برخوردار، عدم برخورداری از حمایت‌های اجتماعی مناسب، افزایش آمار طلاق و مشکلات سرپرستی کودکان و ده‌ها مشکل ریزودرشت دیگر، سال‌هاست که برای زنان ایرانی پابرجا مانده و همه این‌ها از جمله وظایفی است که بر اساس قانون اساسی، دولت باید زمینه‌های آن را فراهم کند و در جهت رفع مشکلات آن‌ها تلاش کند.
نکته مهمی که در مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به آن اشاره‌شده مؤید همین مطلب است. به‌طوری‌که در این مقدمه تأکید شده است: «زن، از حالت شیء بودن و یا ابزار کار بودن، در خدمت اشاعه مصرف‌زدگی و استثمار، خارج‌شده و ضمن بازیافتن وظیفه خطیر و پر ارج مادری در پرورش انسان‌های مکتبی پیش‌آهنگ خود هم‌رزم مردان در میدا‌ن‌های فعال حیات می‌باشد و در نتیجه پذیرای مسئولیتی خطیرتر و در دیدگاه اسلامی برخوردار از ارزش و کرامتی والاتر خواهد بود».
بجای دوقطبی‌سازی به مشکلات زنان برسید
آن عده‌ای که سال‌ها مخالف حضور زنان در ورزشگاه‌ها بودند، نگران حرمت و جایگاه بانوان ایرانی بوده‌اند و با اطلاع از جو مسموم و غیرفرهنگی در برخی ورزشگاه‌ها معتقد بودند که فضا برای حضور زنان در ورزشگاه مهیا نیست، اما حالا که زنان به ورزشگاه رفته‌اند و دولت هم متعهد شده تا هم فضا و هم امکانات لازم را مطابق با شأن زنان ایرانی فراهم کند، دیگر ایجاد دوقطبی و اختلاف با گرفتن ژست پیروزی معنایی ندارد و همه باید یک‌صدا پیگیر سایر حقوق زنان و رفع مشکلات آنان در جامعه ایرانی باشند.
اینکه همچنان عده‌ای علی‌رغم رفع مشکل، دنبال بهانه‌جویی باشند که چرا ظرفیت کم بوده، چرا بلیت‌ها زود تمام‌شده، چرا تصاویر زنان کم نشان داده شد و مسائلی ازاین‌دست، دیگر قابل توجیه و پذیرش نبوده و بهانه‌جویان نیز باید دست از بهانه‌جویی برداشته و همگام با دیگران به مسائل اصلی حوزه زنان و خانواده بپردازند.
بعد از موضوع فوت دختری که به‌واسطه مشکلات روحی و روانی اقدام به خودکشی کرده بود، به‌یک‌باره چنین جوی در رسانه‌های خارجی و شبکه‌های مجازی علیه کشورمان به راه افتاد که گویی موضوع رفتن زنان به ورزشگاه‌ها آخرین مسئله و مشکل باقی‌مانده برای زنان است و اگر این موضوع برطرف شود، دیگر هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت. این جوسازی‌ها و فضاسازی‌ها تا جایی پیش رفت که فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) با لحنی تهدیدآمیز به فدراسیون فوتبال ایران هشدار داد که زمینه را برای ورود زنان به ورزشگاه‌ها فراهم کنند و حتی دو ناظر هم برای نظارت بر این کار به ایران فرستادند که برخلاف همه این فضاسازی‌ها، سه هزار و ۵۰۰ نفر از زنان مشتاق فوتبال بدون هیچ مشکلی در ورزشگاه آزادی حضور پیدا کردند، بازی را دیدند و در امنیت به خانه‌هایشان بازگشتند؛ اما حالا همان زنانی که به ورزشگاه رفتند، هزاران مشکل‌دارند که بعید است اراده‌ای این‌چنین جدی برای حل آن وجود داشته باشد.
مسائل اصلی زنان و آنچه ادعا می‌کنند
فارغ از اینکه چه زنانی و از چه طبقه‌ای به ورزشگاه‌ها می‌روند، اما یکی از مشکلات جدی در کشور، موضوع حمایت اجتماعی از زنان به‌خصوص زنان سرپرست خانوار است. موقعیت‌های شغلی در کشور ما برای زنان کمتر از مردان است و نرخ بیکاری زنان هم بیشتر از مردان است؛ در چنین شرایطی، حمایت از زنان سرپرست خانوار باید یک اولویت اساسی برای دولت باشد تا از این قشر که بنا به هر علتی، سرپرست خانواده را ازدست‌داده و حالا مجبورند بار یک زندگی را به دوش بکشند، پشتیبانی لازم صورت گیرد، اما همین مسئله که هم اولویت دارد و هم ضرورت، سال‌هاست با مشکل کمبود بودجه و مسائل دیگر مواجه شده و هنوز هم به‌طور کامل دولت نتوانسته بیمه زنان سرپرست خانوار را اجرایی کند. شاید همین زنان سرپرست خانوار هم جزو افرادی باشند که مایل‌اند فوتبال را در ورزشگاه ببینند، اما آیا توانسته‌ایم مشکلات آن‌ها را حل کنیم تا آن‌ها هم بتوانند از کار و زندگی و دغدغه‌های خود بزنند و به ورزشگاه بروند؟ یکی دیگر از موضوعات و مشکلات که دامن‌گیر بسیاری از زنان و دختران محجوب ایرانی است، مشکل ساماندهی مد و لباس است که اگرچه سال‌هاست دبیرخانه‌ای دارد و هرسال جشنواره‌ای برای آن برگزار می‌شود، اما همچنان یکی از مشکلات جدی و پابرجا برای زنان و دختران و حتی مردانی محسوب می‌شود که دوست دارند، لباسی همگام باارزش‌های ایرانی و اسلامی به تن داشته باشند و این روز‌ها برای پیدا کردن لباس مناسبشان با دشواری‌هایی زیادی روبرو هستند. واقعیت این است که گذری کوتاه به مراکز عمده‌فروش مانتو در تهران و شهر‌های بزرگ که البته حالا به شهر‌های کوچک هم رسیده، نشان می‌دهد که عمده مانتو‌ها به صورت جلو باز، بدون دکمه و با آستین‌های کوتاه عرضه می‌شود و اگر کسی بخواهد مانتویی با معیار‌های اسلامی و ایرانی تهیه کند، دشوار که نه در مواردی شاید غیرممکن هم باشد. در چنین شرایطی آیا دست‌اندرکاران دولتی و اصناف بخش خصوصی هم همت دارند تا همانند ورود زنان به ورزشگاه‌ها مشکل را برطرف کنند؟
از آموزش تا ازدواج
بالارفتن سن ازدواج، عدم دسترسی به شغل‌های مناسب و متناسب شأن و جایگاه زنان ایرانی، عدم اجرای آمایش سرزمینی برای بهبود وضعیت آموزش زنان، کمبود امکانات آموزشی به‌خصوص در مناطق دورافتاده و کمتر برخوردار، عدم برخورداری از حمایت‌های اجتماعی مناسب، افزایش آمار طلاق و مشکلات سرپرستی کودکان و ده‌ها مشکل ریزودرشت دیگر، سال‌هاست که برای زنان ایرانی پابرجا مانده و همه این‌ها از جمله وظایفی است که بر اساس قانون اساسی، دولت باید زمینه‌های آن را فراهم کند و در جهت رفع مشکلات آن‌ها تلاش کند.
نکته مهمی که در مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به آن اشاره‌شده مؤید همین مطلب است. به‌طوری‌که در این مقدمه تأکید شده است: «زن، از حالت شیء بودن و یا ابزار کار بودن، در خدمت اشاعه مصرف‌زدگی و استثمار، خارج‌شده و ضمن بازیافتن وظیفه خطیر و پر ارج مادری در پرورش انسان‌های مکتبی پیش‌آهنگ خود هم‌رزم مردان در میدا‌ن‌های فعال حیات می‌باشد و در نتیجه پذیرای مسئولیتی خطیرتر و در دیدگاه اسلامی برخوردار از ارزش و کرامتی والاتر خواهد بود».
بجای دوقطبی‌سازی به مشکلات زنان برسید
آن عده‌ای که سال‌ها مخالف حضور زنان در ورزشگاه‌ها بودند، نگران حرمت و جایگاه بانوان ایرانی بوده‌اند و با اطلاع از جو مسموم و غیرفرهنگی در برخی ورزشگاه‌ها معتقد بودند که فضا برای حضور زنان در ورزشگاه مهیا نیست، اما حالا که زنان به ورزشگاه رفته‌اند و دولت هم متعهد شده تا هم فضا و هم امکانات لازم را مطابق با شأن زنان ایرانی فراهم کند، دیگر ایجاد دوقطبی و اختلاف با گرفتن ژست پیروزی معنایی ندارد و همه باید یک‌صدا پیگیر سایر حقوق زنان و رفع مشکلات آنان در جامعه ایرانی باشند.
اینکه همچنان عده‌ای علی‌رغم رفع مشکل، دنبال بهانه‌جویی باشند که چرا ظرفیت کم بوده، چرا بلیت‌ها زود تمام‌شده، چرا تصاویر زنان کم نشان داده شد و مسائلی ازاین‌دست، دیگر قابل توجیه و پذیرش نبوده و بهانه‌جویان نیز باید دست از بهانه‌جویی برداشته و همگام با دیگران به مسائل اصلی حوزه زنان و خانواده بپردازند.
منبع: سایت رهنما
اشتراک گذاری:
ارسال نظرات